Sve vrste voća troše značajne količine kalijuma. Voćke ga intenzivno troše u fazi intenzivnog porasta vegetativnih i generativnih organa.
Neizbalansirana ishrana kalijumom dovodi do niza poremećaja vezanih za fotosintezu, transport i nakupljanje ugljenih hidrata, metabolizam, poremećaj vodnog režima, razvoj plodova, diferenciranje cvetnih začetaka, otpornost na niske temperature, sušu itd.
Sadržaj kalijuma u pojedinim tkivima i organima podložan je kolebanjima u pojedinim fenofazama.
Manje ga ima u lišću rodnih, u odnosu na nerodne grančice, zbog veće potrošnje od strane plodova. Sličan odnos je zabeležen između kore i drveta. Porast mladih i adsorpcionih korenova direktno zavisi od optimalne ishrane kalijumom.
Plodovi sadrže značajne količine kalijuma, koji kod pojedinih vrsta značajno varira, a u značajnoj meri utiče i na krupnoću plodova.
Učestvuje u značajnim fiziološko-biohemijskim procesima vezanim za rastenje i razvitak voćaka. Doprinosi boljoj izgradnji ksilema u korenu, stablu i granama.
Obezbeđuje normalno razgranjavanje korena i razvitak semena u plodu. Pojačava koloraciju plodova, ukus i aromu, a često doprinosi ubrzanom sazrevanju plodova.
Autor: Ana Prokić, dipl. inž.
psss.rs
