Broj elemenata koji ulaze u sastav zrna i slame pšenice prelazi petnaest, međutim azot, fosfor i kalijum su 3 makroelementa koje je potrebno u određenim količinama unositi u zemljište.
Azot
Pravilna ishrana azotom važna je u toku celog života biljke, a naročito je značajna u formiranju klasa i diferencijaciji klasaka u klasu, tj. u fazi bokorenja i vlatanja. Takođe je bitan element u fazi nalivanja zrna.
Nedovoljna ishrana azotom dovodi do preranog izumiranja jednog dela lisne površine, pa se smanjuje fotosintetski potencijal useva. Ova pojava je poznata kao „podgorevanje“ pošto se suše donji, najstariji listovi, jer se u njima razgrađuju belančevine i jedan deo proizvoda njihove hidrolize odlazi u mlade delove.
Veće količine azota datog jednostrano ili u nepravilnom odnosu prema fosforu i kalijumu dovode do izumiranja ćelije, stabljika postaje nežna i poleže.
Fosfor
Fosfor utiče na razvoj korenovog sistema i bokorenje, na usvajanje azota, na skraćivanje vegetacije, na otpornost prema nižim temperaturama.
Najveće potrebe za fosforom su u toku prvih 4-5 nedelja.
Usled nedostatka fosfora biljke pšenice imaju slabe stabljike, zakasnelo bokorenje, sitne klasove i sitno plavkasto zeleno lišće.
Kalijum
Nedostatak kalijuma u ishrani pšenice manifestuje se smanjenjem fotosinteze.
Stabljike su tamne, niske, članci skraćeni, sekundarna stabla ne donose klas, lišće je žućkasto – mrkozelene boje, a ivice i vrhovi listova izumiru.
U zrnu je manji sadržaj skroba što pogoršava kvalitet.
Ljubodrag Pantelić, dipl. inž. poljoprivrede
