Nitratna direktiva je direktiva saveta 91/676 / EEC o zaštiti voda od zagađenja koja uzrokuju nitrati poljoprivrednog porekla.
Reforma zajedničke poljoprivredne politike iznešena u Zelenoj knjizi saveta: „Perspektive zajedničke poljoprivredne politike“ pokazala je da iako je upotreba azotnih đubriva neophodna za poljoprivredu, prekomerna upotreba đubriva predstavlja opasnost za okolinu i postoji potreba zajedničkog delovanja sa ciljem kontrole intenzivne stočne proizvodnje, te poljoprivredna politika mora više voditi računa o politici životne sredine.
Zašto nitratna direktiva?
Svrha nitratne direktive iz 1991. je zaštita i sprečavanje daljeg prekomernog zagađivanja podzemnih i pitkih voda nitratima, koje je u najvećoj meri uzrokovano poljoprivredom, odnosno neodgovarajućim đubrenjem i nepravilnim skladištenjem stajnjaka.
Direktiva traži od zemalja članica Evropske unije da definišu područja koja su osetljiva na zagađenje voda nitratima iz poljoprivrede te da osmisle i primene operativne programe sprečavanja takvih zagađenja.
Prekomerna primena azota uzrokuje njegov gubitak i zagađenje zemljišta, vode i vazduha.
Ispiranje nitrata iz stajskog đubriva potencijalno je veliki izvor zagađenja što se najpre odnosi na područja velike gustine stočarskih farmi.
Nitrati u podzemnim vodama direktno štete zdravlju ljudi i narušavaju biološku ravnotežu, a ujedno se gubi i vredan izvor azota koji se zatim mora zameniti skupim mineralnim đubrivima.
Mere „dobrog upravljanja stajskim đubrivom“
Zbog navedenih razloga promovišu se i podstiču mere „dobrog upravljanja stajskim đubrivom“. Stajsko đubrivo potrebno je zbrinuti u rezervoare, objekte koji imaju dovoljne kapacitete za šestomesečni period i koji su obezbeđeni od oceđivanja stajnjaka u dublje slojeve zemlje, a veća količina i višak se mogu zbrinuti ugovornim đubrenjem tuđih poljoprivrednih površina, preradom stajnjaka u biogas ili supstrat ili na neki drugi način.
Nadalje, propisano je opterećenje poljoprivrednih površina brojem životinja posredno, odnosno propisuje se najveća količinu čistog azota iz organskog đubriva kojom se godišnje može đubriti poljoprivredna površina.
U početnom četvorogodišnjem periodu najveća dozvoljena količina unosa čistog azota putem organskog đubriva iznosi 210 kg N/ha godišnje. Nakon isteka početnog četvorogodišnjeg perioda uvodi se trajno ograničenje najveće dopuštene količine unosa čistog azota putem organskog đubriva koja iznosi 170 kg N/ha godišnje. U tlo je dopušteno dodati samo azot u količini koja predstavlja potrebu poljoprivrednih kultura za azotom.
Izvor:
Načela dobre poljoprivredne prakse,
Pravilnik o dobroj poljoprivrednoj praksi u korištenju gnojiva,
Direktiva Vijeća 91/676/EEZ od 12. prosinca 1991. o zaštiti voda od onečišćenja uzrokovanog nitratima iz poljoprivrednih izvora
Poljoprivredna savetodavna služba AP Vojvodine